۱۳۸۸ آذر ۱۸, چهارشنبه

آدم های تک-تئوری همیشه خوشحال‌اند. فرقی نمی‌کند که تقدیر و مشیت الاهی باشد یا جبر تاریخ، یا کار استکبار و عوامل داخلی، یا ظلم تاریخی مردسالاری، یا کار انگلیسی‌ها و توطئه‌ی صهیونیست‌ها یا خرابکاری احمدی‌نژاد یا درآمدهای بادآورده نفتی، یا فرهنگ استبدادی، یا تکامل داروینی و انتخاب طبیعی، یا عقده‌ی ادیپ، یا هر کوفت دیگر. مهم این است که هرچه سؤال و تردید را از این طرف می‌ریزی و از آن طرف جواب آماده بیرون می‌آید؛ و بعد می‌توانی شب‌ها راحت بخوابی.

۳ نظر:

  1. عالی. چیزی که مدت‌ها بهش فکر کرده بودم را بی عیب و نقض اینجا نوشته شده می‌بینم. خودم هرگز نمی‌توانستم این‌طور بیانش کنم. مرسی.

    پاسخحذف
  2. تلنگري به من زديد!
    تا حدي تك تئوري بودم... آن هم از نوع دارويني‌اش!

    پاسخحذف
  3. پس چیز خوبی است و مایه ی خوشحالی و آرامش. در نتیجه. درود بر تک تئوری ها.

    پاسخحذف