فرق است بین تاریکی با تاریکی. بین اولین قدم های صبح بر برف باکره ای که هنوز هیچ لکی روی تنش نیفتاده (اغماض کن از جای پای کوچک خرگوش ها در گوشه و کنار که خود برف هم بعید است به دل گرفته باشدشان) با برف آش و لاش بعد از غروب که هر کس در راه خانه اش لگدی به آن پرانده است. بین بوی سبک هوای صبح و خستگی سنگین نفس های غروب. بین ذوق دیدن زن و مرد جوان چینیِ لبخند-و-سلام-به-لب در اتوبوس صبح و هول دیدن مرد عبوس بی خانمان در اتوبوس شب با کیسه پر از زباله و چشمان خیره مانده به ناکجا. فرق است بین تاریکی ها، هرچند حتّی تعداد فوتون های شان با هم برابر باشد.